18 Μαρτίου 2015

Ορφικός ύμνος Εις Πλούτωνα




Πλούτωνας

Ὦ τὸν ὑποχθόνιον ναίων δόμον, ὀμβριμόθυμε, Ταρτάριον λειμῶνα βαθύσκιον ἠδὲ λιπαυγῆ, Ζεῦ χθόνιε, σκηπτοῦχε, τάδ᾽ ἱερὰ δέξο προθύμως, Πλούτων, ὃς κατέχεις γαίης κληῖδας ἁπάσης, πλουτοδοτῶν γενεὴν βροτέην καρποῖς ἐνιαυτῶν· ὃς τριτάτης μοίρης ἔλαχες χθόνα παμβασίλειαν, ἕδρανον ἀθανάτων, θνητῶν στήριγμα κραταιόν· ὃς θρόνον ἐστήριξας ὑπὸ ζοφοειδέα χῶρον τηλέπορον {τ᾽}, ἀκάμαντα, λιπόπνοον, ἄκριτον Ἅιδην κυάνεόν τ᾽ Ἀχέρονθ᾽, ὃς ἔχει ῥιζώματα γαίης· ὃς κρατέεις θνητῶν θανάτου χάριν, ὦ πολυδέγμων Εὔβουλ᾽, ἁγνοπόλου Δημήτερος ὅς ποτε παῖδα   νυμφεύσας λειμῶνος ἀποσπαδίην διὰ πόντου τετρώροις ἵπποισιν ὑπ᾽ Ἀτθίδος ἤγαγες ἄντρον δήμου Ἐλευσῖνος, τόθι περ πύλαι εἴσ᾽ Ἀίδαο. μοῦνος ἔφυς ἀφανῶν ἔργων φανερῶν τε βραβευτής, ἔνθεε, παντοκράτωρ, ἱερώτατε, ἀγλαότιμε, σεμνοῖς μυστιπόλοις χαίρων ὁσίοις τε σεβασμοῖς· ἵλαον ἀγκαλέω σε μολεῖν κεχαρηότα μύσταις.


Απόδοση:
Ω, εσύ που κατοικείς στον υποχθόνιο κόσμο, ισχυρόκαρδε, στον κατάσκιο και σκοτεινό λειμώνα του Ταρτάρου. ώ Δία. που είσαι κάτω από την γη και κρατείς σκήπτρον, δέξου με προθυμία αυτές τις θυσίες ώ Πλούτων, που κρατείς τα κλειδιά όλης της γης και παρέχεις πλούτο στο γένος των ανθρώπων με τους ενιαυσίους καρπούς, που σου έλαχε ως το τρίτον μέρος η γη, η βασίλισσα πάντων, η έδρα των θεών, το ισχύουν στήριγμα των ανθρώπων, συ που στήριξες τον θρόνο σου κάτω σε σκοτεινό χώρο, στο μακρινό αιώνιον χωρίς ζωή, στον ασυγκίνητο Αδην, και στον μαύρο Αχέροντα, που κρατείς τις ρίζες της γης, συ που είσαι κυρίαρχος των ανθρώπων δια του θανάτου.

Ω, συ Εύβουλε που υποδέχεσαι πολλούς, συ που κάποτε αφού παντρεύτηκες την κόρη της αγνής Δήμητρας και την απέσπασες από τον λειμώνα (από το λιβάδι), την απήγαγες δια μέσου της θαλάσσης, επάνω εις τέσσερα άλογα και την έφερες σε κάποιο σπήλαιο της Αττικής, στην περιοχήν της Ελευσίνας, όπου είναι οι πύλες του Άδη.

Σύ μόνον επιβραβεύεις τα έργα τα αφανή και τα φανερά, είσαι ενθουσιώδης, κύριος των
πάντων, ιερότατος, τιμάσαι με λαμπρότητα και χαίρεσαι με τους σεβαστούς μυστοπόλους
και με τα ιερά σεβάσματα, σε παρακαλώ να έρθεις στους μυημένους με ευμένεια και χαρούμενος.