Κλῦθι, Ποσείδαον γαιήοχε, κυανοχαῖτα, ἵππιε,
χαλκοτόρευτον ἔχων χείρεσσι τρίαιναν,
ὃς ναίεις πόντοιο βαθυστέρνοιο θέμεθλα,
ποντομέδων, ἁλίδουπε, βαρύκτυπε,
ἐννοσίγαιε, κυμοθαλής, χαριδῶτα,
τετράορον ἅρμα διώκων,
εἰναλίοις ῥοίζοισι τινάσσων ἁλμυρὸν ὕδωρ,
ὃς τριτάτης ἔλαχες μοίρης βαθὺ χεῦμα θαλάσσης,
κύμασι τερπόμενος θηρσίν θ᾽ ἅμα, πόντιε δαῖμον·
ἕδρανα γῆς σώζοις καὶ νηῶν εὔδρομον ὁρμήν,
εἰρήνην, ὑγίειαν ἄγων ἠδ᾽ ὄλβον ἀμεμφῆ.
Απόδοση:
Άκουσε, Ποσειδώνα, που κατέχεις την γη με τη γαλανή χαίτη (τη θάλασσα), φίλε των ίππων που κρατείς στα χέρια σου χαλκοφκιασμένη τρίαινα, συ κατοικείς στα θεμέλια του πόντου, που είναι βαθύς, άρχων του πόντου, που ταρακουνάς (ταράσσεις) την θάλασσαν και βαρεία βροντάς, που σείεις την γη με τα άφθονα κύματα, έχεις όψι χαριτωμένη και οδηγείς τέθριττπον άρμα και με θαλάσσια σφυρίγματα τινάζεις ψηλά το αλμυρό νερό.
Συ έλαχες (επήρες με λαχνό) ως τρίτο μέρος το βαθύ ρεύμα της θαλάσσης και τέρπεσαι με τα κύματα, συνάμα και με τα θηρία, ώ σεβαστέ θεέ.
Είθε να διασώζεις τα στηρίγματα της γης και την ταχεία ορμή των πλοίων και να μας φέρεις ειρήνη, υγεία και πραγματική ευτυχία.
Άκουσε με. Ποσειδώνα, «πρωτότοκο παιδί» του Διός, που είσαι από τους αρχαιότερους επουράνιους μακάριους θεούς και πατήρ των ανθρώπων, εσύ ποθ κατοικείς στην κορυφή επάνω στα υψώματα του Ολύμπου και που σου έτυχε ο κλήρος να βασιλεύεις δεύτερος μετά τον Δία, πάντων φίλε των ίππων, που κρατείς στα χέρια σου τρίαινα χαλκοφκιασμένη, που έχεις μέγα κράτος, όψη χαριτωμένη και οδηγείς τέθριππον άρμα.
Ω, βασιλιά πανίσχυρε, αγιότατε, πολυτίμητε, που χαίρεσαι με τους σεβαστούς μυστοπόλους (αυτούς που τελούν μυστηριώδεις τελετές) και με τα Ιερά σεβάσματα είθε να είσαι ευμενής και να δείξεις την ευτυχία στους μυημένους.
