Ορφικός ύμνος Κρόνου (θυμίαμα στύρακα)

Ἀιθαλής, μακάρων τε θεῶν πάτερ ἠδὲ καὶ ἀνδρῶν, ποικιλόβουλ᾽, ἀμίαντε, μεγασθενές, 

ἄλκιμε Τιτάν, ὃς δαπανᾶις μὲν ἅπαντα καὶ αὔξεις ἔμπαλιν αὐτός, δεσμοὺς ἀρρήκτους ὃς ἔχεις κατ᾽ ἀπείρονα κόσμον, 
αἰῶνος Κρόνε παγγενέτωρ, Κρόνε ποικιλόμυθε, 

Γαίης τε βλάστημα καὶ Οὐρανοῦ ἀστερόεντος, γέννα, φυή, μείωσι, Ῥέας πόσι, σεμνὲ Προμηθεῦ, 
ὃς ναίεις κατὰ πάντα μέρη κόσμοιο, γενάρχα, ἀγκυλομῆτα, φέριστε· 

κλύων ἱκετηρίδα φωνὴν πέμποις εὔολβον βιότου τέλος αἰὲν ἄμεμπτον.

Κρόνος

Απόδοση

Εσύ που πάντοτε θάλλεις, και είσαι ο πατέρας των μακαρίων θεών και των ανθρώπων,
πολυμήχανε, αμόλυντε, μεγαλοδύναμε, Ισχυρέ Τιτάν
Εσύ εξαντλείς τα πάντα και αντιθέτως συ ο ίδιος τα επαυξάνεις, 

έχεις δεσμούς αδιάρρηκτους εις τον άπέραντον κόσμον ώ Κρόνε, 

πατερά του αιώνος (του χρόνου), Κρόνε με τα πολλά ονόματα, 

που είσαι το βλαστάρι της γης και του ουρανού με τα πολλά αστέρια.
Είσαι η γέννηση (η αρχή) και η φθορά της Φύσεως (της φυσικής καταστάσεως), 

σύζυγος της Ρέας, Ο σεβαστός Προμηθεύς, που κατοικείς σ΄όλα τα μέρη του κόσμου, 

ο αρχηγός του γένους (των ανθρώπων), που η σκέψη σου είναι αγκαθωτή (που αγκυλώνει), είσαι ο κράτιστος, άκουσε την ικετευτική φωνή μας, και είθε να μας στείλλεις πάντοτε, 

άψογο τέλος βίου ευτυχισμένου.