3 Ιουνίου 2017

Σκόπια: Απεταξάμην τον Μεγάλο Αλέξανδρο! Ρίχνουν τα αγάλματά του... "Ξηλώνουν" τον Μεγάλο Αλέξανδρο



 Ίσως είναι η τελευταία φορά, που κυβέρνηση των Σκοπίων, 

ορκίζεται στην χώρα ως… Μακεδονία.


























Το κοινοβούλιο των Σκοπίων εξέλεξε αργά το βράδυ της Τετάρτης (31.05.2017) πρωθυπουργό τον σοσιαλδημοκράτη Ζόραν Ζάεφ, ως πρώτο βήμα για την έξοδο της χώρας από το πολιτικό αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεται εδώ και δύο χρόνια.
Ο 42χρονος οικονομολόγος, πολιτικός αντίπαλος του Νίκολα Γκρούεφσκι (VMRO-DPMNE) εξασφάλισε την υποστήριξη των βουλευτών του κόμματός του και των δύο κυριότερων παρατάξεων που εκπροσωπούν την αλβανική κοινότητα της χώρας. Ο Ζόραν Ζάεφ είχε την υποστήριξη 62 βουλευτών του 120μελούς κοινοβουλίου.
Η κυβέρνηση διορίστηκε περίπου έξι μήνες μετά τις βουλευτικές εκλογές του Δεκεμβρίου και είναι έτοιμη να κάνει μεγάλες αλλαγές. Νέος Υπουργός Εξωτερικών των Σκοπίων ορίστηκε ο Νικολά Διμιτρόφ, ο οποίος δήλωσε πως το πρώτο του ταξίδι θέλει να είναι στην Ελλάδα.

"Ξηλώνουν" τον Μεγάλο Αλέξανδρο

Τα δεκάδες αγάλματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου πάνω στον Βουκεφάλα σε δρόμους, γέφυρες και πλατείες, τα συντριβάνια με τους Αρχαίους Έλληνες πολεμιστές, τα άλογα που καλπάζουν και τα λιοντάρια, το τρελό, ανιστόρητο και κιτς όνειρο του Γκρούεφσκι θέλει να κατεδαφίσει η νέα κυβέρνηση των Σκοπίων. Ο υπουργός Πολιτισμού των Σκοπίων Ρόμπερτ Αλαγκιοζόφσκι έκανε λόγο για: «Απολύμανση του «μακεδονικού» πνεύματος, από την ψευδοιδεολογία που εκπέμπει το σχέδιο Γκρουέφσκι και συνεχίζει να κρατά σε ομηρία τη χώρα σαν κατάρα κάποιου κακού μάγου».

25 Απριλίου 2017

Ελεύθερο κάλεσμα - πρόσκληση στην έκθεση έργων ζωγραφικής, βασισμένα στο αρχαίο ελληνικό ιδεώδες, του Κωνσταντίνου Φάη.




Από την Τετάρτη 03 Μαΐου έως και το Σάββατο 13 Μαΐου 2017, 


θα πραγματοποιηθεί έκθεση έργων ζωγραφικής 


στην αίθουσα Δημήτριος Χατζής 


του Πνευματικού Κέντρου Ιωαννίνων, 


από τον Κωνσταντίνο Φάη.





Στην έκθεση θα παρουσιάσει μια συλλογή έργων, 


εμπνευσμένα από την αρχαιότητα. 





Πιο συγκεκριμένα πάνω από τριάντα έργα, βασισμένα σε αρχαίες πηγές και ευρήματα, απεικονίζουν ήρωες, θεούς, μυθικά πλάσματα και σπουδαίους στρατηλάτες, μέσα από τα μάτια του καλλιτέχνη.

Φιγούρες πομπώδεις, επιβλητικές, με έντονη μυϊκή διάπλαση και αυστηρά χαρακτηριστικά… ξαναγεννιούνται με κύρια χρώματα το μελανό και το λευκό, για να γοητεύσουν τους λάτρεις της αρχαίας ιστορίας και μυθολογίας με τρόπο μοναδικό.

Μια έκθεση έργων εμπνευσμένων πέρα από κλασικές τεχνοτροπίες, που πατάνε σε κανόνες αρχαίας γλυπτικής.




























































22 Απριλίου 2017

Αρτεμίσια ή Αρτεμίτια - Αμαρύνθια




Τα Αρτεμίσια, ήταν πανελλήνια γιορτή 

προς τιμή της Αρτέμιδος.  



Τα περιφημότερα Αρτεμίσια ήταν της Εφέσου και γινόταν στο ιερό της Εφεσίας Άρτεμις, 
όπου υπήρχε η συνήθεια, να θυσιάζουν οι γυναίκες στην Εφεσία Άρτεμη.


Ελεύθερο κάλεσμα εις άπαντες
Ο σύλλογος ΟΦΙΩΝ, 
σας προσκαλεί στην τέλεση των Αρτεμισίων 2017 
ημέρα Ηλίου 23/04/2017 κι ώρα 15:30΄ 
στο Άλσος Αρτέμιδος, δάσος Κουρί
Ασβεστοχώρι Θεσσαλονίκης






























Κατά τη διάρκεια της εορτής, γίνονταν αγώνες και περιφερόταν σε πομπή το άγαλμα της θεάς, ντυμένο με δέρμα άγριου ζώου. Την πομπή έκλεινε όμιλος νεανίδων, μεταμφιεσμένων σε νύμφες που χόρευαν (ορχούμενες).

12 Ιανουαρίου 2017

Αγρυπνίς




Διόνυσος

Η Αγρυπνίς ήταν μια γιορτή προς τιμή του Διονύσου στην πόλη Αρβήλη της Σικελίας. 

Η γιορτή αυτή ανήκε στο ευρύτερο πλαίσιο των γιορτών που ονομάζονταν «Παννυχίδες», δηλαδή γιορτές που διαρκούσαν όλη τη διάρκεια της νύχτας από τη δύση του ηλίου μέχρι την ανατολή της επομένης μέρας.

Οι Παννυχίδες τελούσαν κατά την παραμονή των περισσοτέρων γιορτών που είχαν μυστηριακό χαρακτήρα. Γνωστές Παννυχίδες ήταν εκείνες που γινόταν προς τιμή του Ασκληπιού στην Επίδαυρο, στα Ελευσίνια Μυστήρια, στα Αφροδίσια που τελούνταν στη Πάφο της Κύπρου.

Ένα από τα βασικά γνωρίσματα των Παννυχίδων ήταν ότι όσοι μετείχαν σε αυτές λούζονταν πριν την έναρξη της, ενώ η πλέον γνωστή Παννυχίς ήταν τα «Νυκτέλια» προς τιμή του Νυκτελίου Διονύσου, και τα «Δαιδαφόρια» των Δελφών από τις Μαινάδες τον μήνα Δαιδαφόριο.




Δελφίνια





Τα Δελφίνια γιορτάζονταν τη 6η του μηνός Μουνυχιώνος προς τιμή του Δελφινίου Απόλλωνος σε όλα τα παράλια του Αιγαίου, στην Αίγινα και στην Αττική.
Δελφίνιος Απόλλων


Στην Αθήνα η γιορτή εσχετίζετο με τη θυσία που έκανε ο Θησεύς στον Δελφίνιο Απόλλωνα και την προσφορά του «ικετηρίου» κλώνου ελιάς, δεμένης με λευκό μαλλί, πριν την αναχώρηση του μαζί με τους νέους και τις νέες για την Κρήτη. Σε ανάμνηση της επιστροφής τους τελούνταν τα Δελφίνια, τα οποία περιελάμβαναν θυσίες και αναπαράσταση της καταθέσεως του ικετηρίου κλώνου, τον οποίο έφεραν σε πομπή ανύπαντρες κοπέλες, οι «ικέτιδες».

Συγχρόνως εγκαινιαζόταν η έναρξη των θαλασσίων ταξιδιών μετά τη χειμερινή διακοπή, με την ελπίδα ότι και αυτά θα είχαν ευτυχή αποτελέσματα, όπως και το ταξίδι του Θησέως.

Τα Δελφίνια στην Αίγινα πανηγυρίζονταν και με τη διοργάνωση αγώνων, οι οποίοι ονομάζονταν «Υδροφόρια», και ήταν ανάμνηση της τοπικής παράδοσης που ανέφερε, ότι οι Αργοναύτες πέρασαν από την Αίγινα και πήραν πόσιμο νερό για τη συνέχεια του ταξιδιού τους.




Γαλάξια




Ρέα - Κρόνος


Τα λεγόμενα «Γαλάξια» εωρτάζονταν στην Αθήνα, σε δυστυχώς άγνωστη σήμερα ημέρα (του Ελαφηβολιώνος πάντως μήνα σύμφωνα με την άποψη του L. Deubner), προς τιμή της Θεάς Ρέας. 


Στη Θεά Μητέρα προσφερόταν σπονδή «γαλαξίας», πολτώδους μείγματος δηλαδή κριθάλευρου βρασμένου σε γάλα. Οι έφηβοι της αφιέρωναν χρυσές φιάλες και αντάλασσαν μεταξύ τους γλυκίσματα παρασκευασμένα με μέλι και γάλα. 






Απόλλων



«Γαλάξια» εωρτάζονταν και προς τιμήν του Απόλλωνος «Γαλαξίου», στο περίφημο Ισμήνιο Ιερό των Θηβών (με ιδιαίτερη πομπή στη διάρκεια των εκεί «Δαφνηφορίων» βλ.λ.), στο Γαλάξιον της Βοιωτίας και στη Δήλο (όπου και ο ομώνυμος μήνας «Γαλαξιών» ταυτόχρονος του αθηναϊκού «Ελαφηβολιώνος»).






Αγράνια ή Αγριάνια




Διόνυσος

Γιορτή προς τιμή του Διονύσου στο Άργος. Aυτή αναφέρεται από τον Hσύχιο, σχετιζόμενη με τις τρεις θυγατέρες του Προίτου, τη Λυσίππη, την Ιφινόη και την Ιφιάνασσα, οι οποίες αμέσως μόλις ήρθαν σε ηλικία γάμου και επειδή περιφρόνησαν τις θυσίες του Διονύσου, καταλήφθηκαν από μανία και πλανιόνταν στα βουνά της Πελοποννήσου. 

Τελικά οι δυο Προιτίδες θεραπεύτηκαν από το Μελάμποδα, ενώ η Ιφινόη πέθανε. Ο Μελάμποδας νυμφεύφθηκε την Ιφιάνασσα ενώ η Λυσίππη παντρεύτηκε το Βία. 


Ήταν Νεκύσια γιορτή, δηλαδή των νεκρών. Η γιορτή ήταν ανάλογη προς τη αυτή των Aγριωνίων, η οποία γινόταν στον Oρχομενό της Bοιωτίας, προς τιμή του ίδιου θεού και με αφετηρία τον ανάλογο μύθο των θυγατέρων του Μινύου. Οι Θηβαίοι είχαν και αγώνα μ’ αυτό το όνομα.





Αγλαύρια ή Αγραύλια (τα)




Κέκροψ 
Ετήσια γιορτή των Αθηναίων προς τιμή της Αγλαύρου, κόρης του βασιλιά Κέκροπα. Η γιορτή γινόταν σε ανάμνηση της θυσίας της για τη σωτηρία της Αθήνας. Όταν κάποτε το Μαντείο των Δελφών είχε δώσει χρησμό που έλεγε ότι για να σωθεί η Αθήνα από τον μακρό κι επικίνδυνο πόλεμο που την ταλαιπωρούσε έπρεπε να θυσιαστεί κάποιος Αθηναίος με τη θέλησή του, η Άγλαυρος, παρθένα ακόμη, αποφάσισε να θυσιαστεί πέφτοντας απ’τον βράχο της Aκρόπολης. 

5 Ιανουαρίου 2017

Το σκότος των Εβραίων και το προαιώνιο μίσος τους εναντίον του Ελληνισμού.




ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΟΥ ΔΑΥΙΔ ...
Η πρώτη σύγκρουση Ελληνισμού και Εβραϊσμού, γίνεται προς τα τέλη του 17ου αιώνα προ χάους, μία περίοδο κατά την οποία συντελείται η πολιτιστική ανάπτυξη των Φιλισταίων στις ακτές της Παλαιστίνης.
Οι Φιλισταίοι είναι ελληνικό φύλο που έλκει την καταγωγή από τους Αχαιούς, προέρχεται δε από την Κρήτη.
Τότε επιχειρείται η εκδίωξή τους από τους Χανανίτες και τους ευρισκόμενους σε πρωτόγονη κατάσταση περιφερόμενους ιουδαίους.
Οι Φιλισταίοι φορείς μίας υψηλής πολιτιστικής παράδοσης που όμοιά της δεν είχαν ποτέ γνωρίσει οι νομάδες σημίτες, επεκτείνονται σε ολόκληρη την περιοχή της Παλαιστίνης.
Τους Φιλισταίους οι Αιγύπτιοι τους αποκαλούσαν «Παλαισάτι», δηλαδή πρόσφυγες, ονομασία από την οποία προήλθε αργότερα η λέξη «Παλαιστίνιος».

31 Δεκεμβρίου 2016

To σπάσιμο του Ροδιού... Αρχαίο Ελληνικό έθιμο!





Το ρόδι, το οποίο το "σπάμε", ως έθιμο την Πρωτοχρονιά και σε γάμους, θεωρείται σύμβολο της καλοτυχίας, της αφθονίας και της γονιμότητας, λόγω της εσωτερικής δομής του. Αν ανατρέξουμε πολλούς αιώνες πίσω, θα δούμε πως αναφέρεται σε περιπτώσεις στην μυθολογία μας και από αυτό το γεγονός συμπεραίνει κάποιος πως το έθιμο συνδέεται με την αρχαϊκή παράδοση της χώρας μας.

Ένας φημισμένος μύθος που σχετίζεται με το ρόδι, είναι αυτός της αρπαγής της Περσεφόνης από τον Άδη.

Σύμφωνα με αυτόν τον μύθο, ο Άδης, αφού άρπαξε την όμορφη Περσεφόνη σε μία στιγμή που μάζευε άνθη, την πήρε μαζί του στον κάτω κόσμο. Η Δήμητρα, ως μητέρα της, στεναχωρήθηκε πολύ από τον χαμό της και την έψαξε παντού χωρίς αποτέλεσμα. Όταν έμαθε την αλήθεια, απαίτησε με πυγμή από τους θεούς να επέμβουν και να μεσολαβήσουν για να επιστρέψει η κόρη της στον επάνω κόσμο, μαζί της. Οι θεοί κατέληξαν πως το αίτημα της Δήμητρας ήταν δίκαιο και έστειλαν με εντολή του Δία, τον Ερμή για να την επιστρέψει από τον Άδη. Ο Άδης όμως μαθαίνοντας τις αποφάσεις των θεών, προσέφερε στην Περσεφόνη να φάει επτά σπόρους ροδιού, ώστε να την «δέσει» κοντά του, αφού ήταν και σύμβολο γάμου. Μετά την επιλογή της Περσεφόνης να φάει τους σπόρους τoυ ροδιού, οι θεοί επέβαλλαν να ανεβαίνει κάποιους μήνες στον επάνω κόσμο και να κατεβαίνει κάποιους μήνες στον κάτω κόσμο.

"Θάργηλος άρτος": Η σημερινή… Βασιλόπιτα

Η αναζήτηση για τις ρίζες του εθίμου της βασιλόπιτας, μας οδηγεί πίσω, στην αρχαιότητα, στις προσφορές άρτου ή και μελιπήκτων των αρχαίων ημών προγόνων, προς τους θεούς, κατά τη διάρκεια εορτών.
Το κόψιμο της βασιλόπιτας είναι από τα ελάχιστα αρχέγονα έθιμα που επιβιώνουν.
Οι Λαογράφοι αναζητούν τη ρίζα του εθίμου στην αρχαιοελληνική παράδοση. Οι Αρχαίοι Έλληνες προσέφεραν στους θεούς σε κάθε μεγάλη καμπή του χρόνου ή της ζωής τους «εορταστικούς άρτους». 

Τα Αρχαία Ελληνικά Κάλαντα





Στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα τὰ κάλαντα ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς ἀγερμούς, δηλαδή τοὺς ἐράνους. καὶ λέγονταν ἔτσι ἀκριβῶς κι αὐτὰ ἀγερμοί, ἑνῷ εἶχαν καὶ τὶς ἰδιαίτερες ἐποχιακὲς ὀνομασίες εἰρεσιῶναι, χελιδονίσματα, καὶ κορωνίσματα. λέγονταν βέβαια ἀγερμοὶ (ἀπὸ τὸ ῥῆμα ἀγείρω, ποὺ θὰ πῇ ἀθροίζω, μαζεύω, ἐρανίζομαι) καὶ ὅλοι γενικῶς οἱ ἔρανοι. ὁ ἔρανος χορηγιῶν μεταξὺ τῶν ὑποστηρικτῶν ἑνὸς πολιτικοῦ γιὰ τὴν οἰκονομικὴ στήριξι τοῦ πολιτικοῦ ἀγῶνος του

  • ἡ ζητιανιὰ τῶν φτωχῶν στ΄ ἀρχοντικὰ ποὺ γλεντοῦσαν
  • ἢ στοὺς ναοὺς ποὺ πανηγύριζαν
  • ἡ θρησκευτικὴ καὶ βακούφικη ζητεία σιτηρῶν καὶ ἄλλων ἀγροτικῶν προϊόντων γιὰ τοὺς ναοὺς καὶ τὰ μοναστήρια τῶν θηλυκῶν ἰδίως θεοτήτων Ῥέας, Εἰλειθυίας, Μητρός, Κυβέλης, Ἀρτέμιδος, Ἥρας, Νυμφῶν, καὶ πολλῶν ἄλλων4, ἀλλὰ κυρίως καὶ ἐν τέλει ἀγερμοὶ λέγονταν αὐτὰ ποὺ τώρα λέμε κάλαντα ἢ κόλιντα τῶν παιδιῶν…

30 Δεκεμβρίου 2016

Ο Ρόλος των Αρχετύπων και Ειδώλων στην σημερινή εποχή.





Τα Αρχέτυπα, είναι ΕΥΣΧΗΜΕΣ  ΜΟΡΦΕΣ, φυσαλίδες ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ, 
σφύζουσας ζωής και δυναμικής  ροής.


Είναι  Δημιουργίες ενός  Πρωταρχικού Νου, από την Εποχή του Χρυσού Γένους της Ανθρωπότητας και η σύνδεση μαζί του είναι πηγή γνώσης και ενέργειας.

Η πτώση  της ενέργειας και η χαμηλή στάθμη της εντροπίας, μείωσαν, όχι μόνο την ενεργειακή μάζα των ανθρώπων, παρ΄όλη την αύξηση του πληθυσμού, αλλά οδήγησαν και τους ανθρώπους σε πτώση αξιών και ιδανικών, στο σιδερένιο γένος των ανθρωποειδών.

Τα χάρτινα είδωλα, ποπ σταρ, πορνό σταρ,  ανεγκέφαλων ποδοσφαιριστών,  ανόητων  καλλιτεχνών... κρατούν την άνοη μάζα ποδητεγούμενη και απασχολούμενη σε πλήθος  ηλιθίων ορνιθοασχολιών, σε συνδυασμό με την προώθηση της  αντινοητικής θρησκοληψίας.

Εὖ ἐντύνασαν ἓ αὐτήν... Τα ενδύματα της ψυχής.




Ήρα. Ρωμαϊκό άγαλμα (μάρμαρο),
2ο αιώνα μ.Χ.,
(Musei Vaticani, Πόλη του Βατικανού).
Ιλιάς : Ραψωδία Ξ
στιχ. 153- 289

Και από του Ολύμπου κορυφήν τότε η χρυσόθρον’ Ήρα

ως έστεκε κι εκοίταζε, και τον αυτάδελφόν της

είδεν ομού και ανδράδελφον, με αγώνα να κινείται

στον πόλεμον εχάρηκε. Κι εξάνοιξε τον Δία

στην Ίδην την πολύβρυσην, στην άκρην κορυφήν της,

καθήμενον και μισητός εγίνη στην ψυχήν της.


Κι εσκέφθη η μεγαλόφθαλμη θεά πως θα ημπορούσε

να ξεπλανέψει αυτή τον νουν του αιγιδοφόρου Δία.

Και τούτο συμφερώτερον εφάνη στην ψυχήν της,

αφού ωραία στολισθεί να κατεβή στην Ίδην

ίσως αυτός στο πλάγι της να πέσει επιθυμήσει,

κι ύπνον κατόπιν άβλαβον και μαλακόν ν’ απλώσει,

σ’ εκείνου τα ματόφυλλα και στης καρδιάς τα βάθη.

Με τον τρόπο… του Οδυσσέα!




Οδυσσέας
Γνώση: Στοχεύοντας στο κέντρο του κύκλου!

Το σύμβολο του Ήλιου, είναι ένας κύκλος, με το σημειακό του κέντρο.

Όλα τα σημεία της περιφέρειας απέχουν το ίδιο από  αυτό το κέντρο.

Μεγαλώνοντας η ακτίνα, αυξάνει η συμεριεκτικότητα της συνείδησης.

Όλη η πορεία του Οδυσσέα, του Ηλιακού Ανθρώπου είναι να δει, 
να στοχεύσει, να βρεθεί εκεί, να γίνει ένα με αυτό.

Να γίνει ο Ήλιος μιας φωτισμένης και λαμπερής Συνείδησης.

Γι αυτό τον λόγο χρησιμοποιεί στη τελική φάση, το Τόξο του Απόλλωνα, που παρ’όλο που ο ίδιος  ο Απόλλων, δεν πρωταγωνιστεί ακριβώς καθόλη την διάρκεια της Οδύσσειας, στο τέλος έχει τον τελευταίο λόγο.

Ο διαγνωσμός του Τόξου γίνεται την Νουμηνία, στην διάρκεια της Ν.Σελήνης και κοντά στην πιο μεγάλη νύχτα του χρόνου, στην γιορτή του.

Στην γιορτή της γέννησης του Θεού  Ήλιου Απόλλωνα!

Όλη η πορεία του Οδυσσέα, είναι μια διαδρομή στην Γνώση και στα μονοπάτια της.
  • Όμως τι είναι Γνώση;
  • Πώς προσεγγίζεται;
  • Πώς μπορεί να Γνωρίσει κάποιος;
  • Τί είναι Αλήθεια ;
  • Πώς να ξεχωρίσει κανείς το "είναι" και το "φαίνεσται" των πραγμάτων;

Η Γνώση, όταν την πρωτοκοιτάξει κανείς είναι ένας τεράστιος Λαβύρινθος, με τον τρομερό Μινώταυρο να καραδοκεί.