Χαῖρε, θεῶν μῆτερ, πολυώνυμε, καλλιγένεθλε· χαῖρ᾽, Ἑκάτη προθύραιε, μεγασθενές. ἀλλὰ καὶ αὐτὸς χαῖρ᾽, Ἴανε προπάτορ, Ζεῦ ἄφθιτε· χαῖρ᾽, ὕπατε Ζεῦ. τεύχετε δ᾽ αἰγλήεσσαν ἐμοῦ βιότοιο πορείην βριθομένην ἀγαθοῖσι, κακὰς δ᾽ ἀπελαύνετε νούσους ἐκ ῥεθέων, ψυχὴν δὲ περὶ χθονὶ μαργαίνουσαν ἕλκετ᾽ ἐγερσινόοισι καθηραμένην τελετῇσι. ναί, λίτομαι, δότε χεῖρα, θεοφραδέας τε κελεύθους δείξατέ μοι χατέοντι. φάος δ᾽ ἐρίτιμον ἀθρήσω, κυανέης ὅθεν ἔστι φυγεῖν κακότητα γενέθλης. ναί, λίτομαι, δότε χεῖρα, καὶ ὑμετέροισιν ἀήταις ὅρμον ἐς εὐσεβίης με πελάσσατε κεκμηῶτα. χαῖρε, θεῶν μῆτερ, πολυώνυμε, καλλιγένεθλε· χαῖρ᾽, Ἑκάτη προθύραιε, μεγασθενές. ἀλλὰ καὶ αὐτὸς χαῖρ᾽, Ἴανε προπάτορ, Ζεῦ ἄφθιτε· χαῖρ᾽, ὕπατε Ζεῦ.
Απόδοση
Χαίρε, πολυώνυμη Μητέρα των θεών, καλλιγένεθλε χαίρε.
Εκάτη προθύραια, μεγασθενές.
Χαίρε και εσύ, προπάτορα Ιανέ, άφθαρτε Ζευς.
Χαίρε, ύπατε Ζευς.
Κάντε λαμπρή την πορεία της ζωής μου, φορτώστε τη με αγαθά, διώξτε τις κακές αρρώστιες από τα μέλη μου, και στην ψυχή μου, που τριγυρνάει σαν τρελή στην χθόνα, σηκώστε τη μόλις καθαρθεί με τις τελετές που εγείρουν τον νου. Ναι, σας ικετεύω, βάλτε τα χέρια σας και δείξτε τα θεόπνευστα μονοπάτια σε μένα που τα αναζητώ. Θα αντικρίσω το πολύτιμο φως, με το οποίο μπορώ να ξεφύγω τη κυανής γενέθλια κακότητα. Ναι, σας ικετεύω, βάλτε το χέρι σας και εμένα που είμαι εξαντλημένος οδηγήστε με μέ τους ανέμους σας στο όρμο της ευσέβειας.
Χαίρε, πολυώνυμη μητέρα των θεών, καλλιγένεθλε χαίρε.
Εκάτη προθύραια, μεγασθενές.
Χαίρε κι εσύ, προπάτορα Ιανέ, άφθαρτε Ζευς.
Χαίρε, ύψιστε Ζευς.
________________________________________________________________________
Σχόλιο "ΟΛΥΜΠΙΟΥ ΛΙΘΟΥ" :
Ο Πρόκλος στον συγκεκριμένο ύμνο, προσφωνεί "Ιανό", τον πατέρα θεών κι ανθρώπων, θέλοντας να δηλώσει την διπλή κι αντίθετη ιδιότητα του, ως δημιουργό και συντηρητή της εξέλιξης.
Αυτή του διαιρέτη, που διαχωρίζει στοιχεία της δημιουργίας => "Δίας"
κι αυτή που ενώνει τα στοιχεία της δημιουργίας, προκαλώντας ζεύξη τους => "Ζευς"
Απόδοση
Χαίρε, πολυώνυμη Μητέρα των θεών, καλλιγένεθλε χαίρε.
Εκάτη προθύραια, μεγασθενές.
Χαίρε και εσύ, προπάτορα Ιανέ, άφθαρτε Ζευς.
Χαίρε, ύπατε Ζευς.
Κάντε λαμπρή την πορεία της ζωής μου, φορτώστε τη με αγαθά, διώξτε τις κακές αρρώστιες από τα μέλη μου, και στην ψυχή μου, που τριγυρνάει σαν τρελή στην χθόνα, σηκώστε τη μόλις καθαρθεί με τις τελετές που εγείρουν τον νου. Ναι, σας ικετεύω, βάλτε τα χέρια σας και δείξτε τα θεόπνευστα μονοπάτια σε μένα που τα αναζητώ. Θα αντικρίσω το πολύτιμο φως, με το οποίο μπορώ να ξεφύγω τη κυανής γενέθλια κακότητα. Ναι, σας ικετεύω, βάλτε το χέρι σας και εμένα που είμαι εξαντλημένος οδηγήστε με μέ τους ανέμους σας στο όρμο της ευσέβειας.
Χαίρε, πολυώνυμη μητέρα των θεών, καλλιγένεθλε χαίρε. Εκάτη προθύραια, μεγασθενές.
Χαίρε κι εσύ, προπάτορα Ιανέ, άφθαρτε Ζευς.
Χαίρε, ύψιστε Ζευς.
________________________________________________________________________
Σχόλιο "ΟΛΥΜΠΙΟΥ ΛΙΘΟΥ" :
Ο Πρόκλος στον συγκεκριμένο ύμνο, προσφωνεί "Ιανό", τον πατέρα θεών κι ανθρώπων, θέλοντας να δηλώσει την διπλή κι αντίθετη ιδιότητα του, ως δημιουργό και συντηρητή της εξέλιξης.
Αυτή του διαιρέτη, που διαχωρίζει στοιχεία της δημιουργίας => "Δίας"
κι αυτή που ενώνει τα στοιχεία της δημιουργίας, προκαλώντας ζεύξη τους => "Ζευς"
