ΒΑΡΕΩΣ ΤΥΠΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΩΡΑΚΙΣΗ ΑΡΧΑΪΚΗΣ ΕΠΟΧΗΣ

Βαριά θωρακισμένος πεζός οπλίτης του 6ου π.Χ αιώνα. Ο εξοπλισμός ακολουθεί την αρχαϊκή γραμμή κατασκευής και για την ολοκληρωσή του έχουν χρησιμοποιηθεί αποκλειστικά χαλκός και δέρμα.

Το κράνος είναι Κορινθιακού τύπου, χάλκινο, σύνθετης κατασκευής και το βάρος του ανέρχεται στα 3 κ. Το κέλυφος είναι καλυμμένο με χάλκινες φολίδες, το δερμάτινο γείσο πάνω από τα ανοίγματα των ματιών προσφέρει σκίαση. Τα επιμέρους μπρούτζινα διακοσμητικά στοιχεία προσφέρουν κύρος και αναγνωρισιμότητα στον κάτοχό του.

Ο κωδωνόσχημος θώρακας είναι χάλκινος και ακολουθεί τα πρότυπα της αρχαϊκής μόδας. Η ανακατασκευή έχει βασιστεί σε αρχαιολογικό εύρημα θώρακα που βρέθηκε σε τάφο στην περιοχή Dalboki (Stara Zagora) και χρονολογείται από τον 5ο π.Χ αιώνα.

Ο μηχανισμός ασφάλισης-απασφάλισης αποτελείται από έξι σημεία πρόσδεσης, δύο στην θωρακική περιοχή και τέσσερα στα πλευρικά τοιχώματα, δηλ. δύο ζεύγη ανά πλευρά. Στην μέση του κωδωνόσχημου προσδένεται με την βοήθεια μίας δερμάτινης ζώνης η «μίτρη», ένα βαρύ χάλκινο παραπέτασμα με μηχανισμό σύσπασης ώστε να εξασφαλίζει την προστασία όσο και την ελεύθερη κίνηση των κάτω άκρων και της βουβωνικής χώρας. Γύρω από την κοιλιακή χώρα του θώρακα βρίσκεται στερεωμένο το Ομηρικό «ζώμα», μία χοντρή δερμάτινη ζώνη (διακοσμημένη ή μη) που πρόσφερε επιπλέον προστασία αλλά και χρησίμευε ως ένδειξη κύρους και καταγωγής. Στις φωτογραφίες βλέπουμε δύο υποθετικές πολυτελείς εκδοχές ζωστήρων, με μπρούτζινους ρόδακες να μονοπωλούν τον διάκοσμο.

Ως εναλλακτική εκδοχή των ζωστήρων, ένα σύστημα αναρτήρων σε διάταξη «χιαστί» περιζώνει τον θώρακα προσφέροντας σημεία πρόσδεσης εξαρτημάτων. Η ασφάλιση της δερμάτινης αυτής διάταξης γίνεται στο πίσω μέρος του θώρακα διαμέσου συστήματος κρίκων και ιμάντων. Το δεξί άνω άκρο προστατεύεται από ένα χάλκινο περιβραχιόνιο σε σχήμα «κεντριού» μήκους 30 εκ. Παρά το μέγεθός του επιτρέπει την ανεμπόδιστη κίνηση του χεριού σε όλες τις γωνίες. Από έρευνα πεδίου διεξάγεται το συμπέρασμα ότι έχει κατασκευαστεί ως συνοδευτικός εξοπλισμός κωδωνόσχημων θωράκων.

Οι επιμηρίδες ακολουθούν αμυγδαλόσχημη γραμμή κατασκευής σύμφωνα με τα αρχαϊκά πρότυπα καλύπτοντας τους μηρούς μέχρι το ύψος των γονάτων. Η κατακόρυφη στερέωσή τους γίνεται με μηχανισμό ανάρτησης μέσω υποθωράκιας ζώνης ενώ η οριζόντια στήριξη με κατάλληλα διαμορφωμένους ιμάντες που ασφαλίζουν στο πίσω μέρος των μηρών. Εξαρτήματα εξαιρετικής καλλιτεχνικής και μηχανικής εφυϊας, οι ταρσοφυλακτήρες προστατεύουν τα κάτω άκρα επιτρέποντας ελεύθερο βάδισμα χάρη στο μηχανισμό συσπάσεως που διαθέτουν. Προσαρμόζονται τόσο σε γυμνό πέλμα όσο και πάνω από σανδάλια. Τα σανδάλια είναι ανοιχτού τύπου, κατασκευασμένα από δέρμα. Το δερμάτινο πέλμα έχει πάχος ενός εκατοστού και στην εξωτερική πλευρά φέρει μεταλλικές κεφαλές που αυξάνουν την πρόσφυση των δρασκελισμών των οπλιτών στο πεδίο της μάχης. Η ξύλινη θήκη του ξίφους είναι αναρτημένη με δερμάτινο τελαμώνα στο αριστερό μέρος του κορμού του οπλίτη. Φέρει διακόσμηση από μπρούτζινο ρόδακα, ξύλινη περίτεχνη απόληξη και δερμάτινη εξωτερική επένδυση για προστασία του ξύλου και καλύτερη εφαρμογή λαβής.

Η οπλιτική ασπίδα είναι ξύλινης κατασκευής ,διαμέτρου 90 εκ. και βάρους 7 κ. Φέρει πολυτελή δερμάτινη εσωτερική επίστρωση, περιφερειακό σύστημα με σχοινί οκτώ σημείων και χάλκινο σφυρήλατο κεντρικό σύστημα στερέωσης «λαβής-αντιλαβής». Η λαβή είναι αποσπώμενη για λόγους ασφάλειας – η απόσπαση της καθιστά τη χρήση της ασπίδας αδύνατη.

Ο οπλίτης εκτός του ξίφους, κραδαίνει βαρύ μαστίγιο από χαλκό αρχαϊκής τεχνοτροπίας, σύμβολο δύναμης, υψηλής κοινωνικής θέσης και εξουσίας.