1 Νοεμβρίου 2014

Ορφική Ευχή προς Μουσαίον

Μάνθανε δή, Μουσαῖε, θυηπολίην περισέμνην, εὐχήν, ἣ δή τοι προφερεστέρη ἐστὶν ἁπασέων. Ζεῦ βασιλεῦ καὶ Γαῖα καὶ οὐράνιαι φλόγες ἁγναὶ Ἠελίου, Μήνης θ᾽ ἱερὸν σέλας Ἄστρα τε πάντα· καὶ σύ, Ποσείδαον γαιήοχε, κυανοχαῖτα, Φερσεφόνη θ᾽ ἁγνὴ Δημήτηρ τ᾽ ἀγλαόκαρπε Ἄρτεμί <τ᾽> ἰοχέαιρα, κόρη, καὶ ἤιε Φοῖβε, ὃς Δελφῶν ναίεις ἱερὸν πέδον· ὅς τε μεγίστας τιμὰς ἐν μακάρεσσιν ἔχεις, Διόνυσε χορευτά· Ἆρές τ᾽ ὀμβριμόθυμε καὶ Ἡφαίστου μένος ἁγνὸν ἀφρογενής τε θεά, μεγαλώνυμα δῶρα λαχοῦσα· καὶ σύ, καταχθονίων βασιλεῦ, μέγ᾽ ὑπείροχε δαῖμον, ῞Ηβη τ᾽ Εἰλείθυια καὶ Ἡρακλέος μένος ἠύ· καὶ τὸ Δικαιοσύνης τε καὶ Εὐσεβίης μέγ᾽ ὄνειαρ κικλήσκω Νύμφας τε κλυτὰς καὶ Πᾶνα μέγιστον ῞Ηρην τ᾽, αἰγιόχοιο Διὸς θαλερὴν παράκοιτιν· Μνημοσύνην τ᾽ ἐρατὴν Μούσας τ᾽ ἐπικέκλομαι ἁγνὰς ἐννέα καὶ Χάριτάς τε καὶ Ὥρας ἠδ᾽ Ἐνιαυτὸν Λητώ τ᾽ εὐπλόκαμον, Θείην σεμνήν τε Διώνην Κουρῆτάς τ᾽ ἐνόπλους Κορύβαντάς τ᾽ ἠδὲ Καβείρους   καὶ μεγάλους Σωτῆρας ὁμοῦ, Διὸς ἄφθιτα τέκνα, Ἰδαίους τε θεοὺς ἠδ᾽ ἄγγελον Οὐρανιώνων, Ἑρμείαν κήρυκα, Θέμιν θ᾽, ἱεροσκόπον ἀνδρῶν, Νύκτα τε πρεσβίστην καλέω καὶ φωσφόρον ῏Ημαρ, Πίστιν τ᾽ ἠδὲ Δίκην καὶ ἀμύμονα Θεσμοδότειραν, Ῥείαν τ᾽ ἠδὲ Κρόνον καὶ Τηθὺν κυανόπεπλον Ὠκεανόν τε μέγαν, σύν τ᾽ Ὠκεανοῖο θύγατρας Ἄτλαντός τε καὶ Αἰῶνος μέγ᾽ ὑπείροχον ἰσχὺν καὶ Χρόνον ἀέναον καὶ τὸ Στυγὸς ἀγλαὸν ὕδωρ μειλιχίους τε θεούς, ἀγαθήν τ᾽ ἐπὶ τοῖσι Πρόνοιαν Δαίμονά τ᾽ ἠγάθεον καὶ Δαίμονα πήμονα θνητῶν, Δαίμονας οὐρανίους καὶ ἠερίους καὶ ἐνύδρους καὶ χθονίους καὶ ὑποχθονίους ἠδ᾽ ἐμπυριφοίτους, καὶ Σεμέλην Βάκχου τε συνευαστῆρας ἅπαντας, Ἰνὼ Λευκοθέην τε Παλαίμονά τ᾽ ὀλβιοδώτην Νίκην θ᾽ ἡδυέπειαν ἰδ᾽ Ἀδρήστειαν ἄνασσαν καὶ βασιλῆα μέγαν Ἀσκληπιὸν ἠπιοδώτην Παλλάδα τ᾽ ἐγρεμάχην κούρην, Ἀνέμους τε πρόπαντας καὶ Βροντὰς Κόσμου τε μέρη τετρακίονος αὐδῶ· Μητέρα τ᾽ ἀθανάτων, Ἄττιν καὶ Μῆνα κικλήσκω Οὐρανίαν τε θεάν, σύν τ᾽ ἄμβροτον ἁγνὸν Ἄδωνιν Ἀρχήν τ᾽ ἠδὲ Πέρας—τὸ γὰρ ἔπλετο πᾶσι μέγιστον— εὐμενέας ἐλθεῖν κεχαρημένον ἦτορ ἔχοντας τήνδε θυηπολίην ἱερὴν σπονδήν τ᾽ ἐπὶ σεμνήν.















Απόδοση 
Μάθε λοιπόν, Μουσαίε, τη μύηση την πολυσέβαστη την προσευχή, που είναι βέβαια για σε η προσφορώτερη απ’ όλες:
‘Ω Δία βασιλιά και Γη και ουράνιες φλόγες καθαρές του Ηλίου και της Σελήνης το ιερόν φως και όλα τα Αστρα και συ Ποσειδώνα, με την κυανή χαίτη, που περιβάλλεις τη γη.
Περσεφόνη αγνή και Δήμητρα, με τους ωραίους καρπούς και Άρτεμη που εκτοξεύεις τα βέλη, 
ώ κόρη και υιέ Φοίβεπου κατοικείς στην ιερή γη των Δελφών και συ χορευτή Διόνυσε, που έχεις τις μεγαλύτερες τιμές ανάμεσα στους θεούς.
Άρη ισχυρόκαρδε και αγνέ ισχυρέ, Ήφαιστε και συ θεά γεννημένη από τον αφρό Αφροδίτη
που σου΄ λαχαν δώρα με μεγάλα ονόματα· και συ βασιλιά των καταχθόνιων, θεέ που έχεις μεγάλη υπεροχή και σεις Ήβη και Ειλείθυια και του Ηρακλή η γενναία δύναμις και της Δικαιοσύνης και της Ευσέβειας το μέγα ώφελος προσκαλώ και τις ξακουστές Νύμφες και τον Πάνα τον μέγιστον και την Ήραν, την θαλερή σύζυγο του Διός, που φέρει την ασπίδα και την Μνημοσύνην την αξιέραστη και τις αγνές εννέα Μούσες επικαλούμαι και τις Χάριτες και τις Ώρες και τον Ενιαυτόν και την θεϊκή Λητώ με τα όμορφα μαλλιά και την σεβαστή Διώνη και τους οπλισμένους Κουρήτες, τους Κορύβαντες και τους Κάβειρους και μαζί μ’ αυτούς τους μεγάλους σωτήρες και τους Ίδαίους θεούς, τα αθάνατα τέκνα του Διός και τον αγγελιοφόρο των επουρανίων, τον Ερμή, τον κήρυκα, και την Θέμιν που εξετάζει τις θυσίες των ανθρώπων και την Νύκτα την πρεσβυτέραν εξ όλων προσκαλώ και την Ημέρα, που φέρει το φως και την Πίστη και την Δίκη και την άμωμον θεσμοδότειρα και την Ρέα και τον Κρόνο και την μαυρόπεπλο Τηθύν και τον μεγάλο Ωκεανό και συνάμα τις θυγατέρες του Ωκεανού,  του Ατλαντος και του Αιώνος την ανυπέρβλητη δύναμη και τον Χρόνον, που τρέχει διαρκώς και της Στυγός το λαμπρό νερό και τους μειλίχιους θεούς και προς τούτοις την αγαθή Πρόνοια και τον Δαίμονα τον αγιώτατο και τον Δαίμονα τον καταστροφέα των ανθρώπωντους Δαίμονες τους ουράνιους και τους θαλασσίους και τους υδάτινους και τους γήινους και τους κάτω από την γην και τους περιφερόμενους στον αέρα και την Σεμέλη και όλους όσοι εορτάζουν μαζί με τον Βάκχο.
Την Ινώ, την Λευκοθέαν και τον Παλαίμονα, που δίδει την ευτυχίαν.
Και την Νίκη, την γλυκομίλητη και την βασίλισσα Αδράστεια και τον Ασκληπιό τον μεγάλο βασιλέα, που καταπραύνει με τα δώρα του.
Και την κόρη (την παρθένον) Παλλάδα, που διεγείρει την μάχη και τους Άνεμους όλους και τις Βροντές και τα μέρη του Κόσμου, που έχει τέσσαρεις κίονες, προσφωνώ και την Μητέρα των αθανάτων, τον Αττιν και τον Μήνα προσκαλώ.
Και την θεά Ουρανία, μαζί δε και τους αθανάτους, τον αγνό Άδωνη και την Αρχή και το Πέρας, διότι αυτό είναι το μέγιστον δι’ όλα· (όλους αυτούς τους θεούς τους επικαλούμαι) να προσέλθουν με ευμένεια, έχοντες χαρούμενη καρδία, σαυτήν την ιερή θυσία και σ΄αυτήν την σεμνή σπονδή.