 |
| Η Αφροδίτη των Μεδίκων |
Ένα από τα διασημότερα κλασικά αγάλματα, η Αφροδίτη των Μεδίκων, υπήρξε "ελκυστικότερο" όταν πρωτοκατασκευάστηκε, παρά απ΄ ό,τι είναι σήμερα.
Αυτό προκύπτει, από την χημική ανάλυση του αγάλματος της ελληνιστικής εποχής, το οποίο, όπως και τα περισσότερα αρχαία αγάλματα, ήταν περίτεχνα «μακιγιαρισμένο» και στολισμένο με χρυσά κοσμήματα.
Τα χείλη, της θεάς του έρωτα, ήταν βαμμένα με κατακόκκινη μπογιά, ενώ τα μαλλιά της ήταν στολισμένα με λεπτά φύλλα χρυσού και χρυσή μπογιά, καθώς μεγάλα χρυσά σκουλαρίκια, κρέμονταν από τα αυτιά της.
Το "μακιγιάζ" της θεάς, δεν σβήστηκε εξαιτίας του χρόνου, αλλά από την παρέμβαση, των Ιταλών αρχαιολόγων, προκειμένου να αποκαταστήσουν το άγαλμα, οπότε το λεύκαναν, βάση των κλασικών προτύπων της εποχής, έπειτα της επιστροφής του στην Ιταλία το 1815.
Το συγκεκριμένο άγαλμα, αντίγραφο ελληνικού ορειχάλκινου αγάλματος, κλασικής εποχής, θεωρήθηκε "άκρως σκανδαλιστικό", διότι η Θεά προβάλει το γυμνό και την σεμνότητα, σε μία προσπάθεια, να καλύψει τα εκτεθειμένα της απόκρυφα. Η Θεά "Εξορίστηκε" με απόφαση του πάπα το 1667, από την Ρώμη στην Φλωρεντία, καθώς ο ίδιος εκτιμούσε, πως το άγαλμα οδηγούσε τους πιστούς στην αμαρτία.
Πολλοί άνθρωποι της τέχνης του 17ου - 18ου αιώνα, μεταξύ τους κι ο λόρδος Βύρωνας, εξύμνησαν το άγαλμα ως "το πιο αληθινό κι ερωτικό γυναικείο γυμνό", ολόκληρης της Ιταλίας.
Της ίδιας άποψης, φαίνεται πως ήταν κι ο μεγάλος ζωγράφος Σάντρο Μποτιτσέλι, δημιουργώντας τη "Γέννηση της Αφροδίτης", αντιγράφοντας την ντροπαλή κίνηση του αγάλματος της θεάς, στον πίνακα του.
